Do pomocniczych technologii reprodukcyjnych (ART) należą:
-
wewnątrzmaciczna inseminacja nasieniem;
-
ICSI — wstrzyknięcie plemnika do osłonki oocytu;
-
IMSI — wstrzyknięcie wyselekcjonowanego (najzdrowszego) plemnika do oocytu;
- TESA — aspiracja (biopsja) kilku miejsc jądra;
- TESE — pobranie tkanki jądra do poszukiwania żywotnych plemników;
- kriokonserwacja (mrożenie) oocytów, nasienia i zarodków;
-
donacja oocytów, nasienia i zarodków;
-
surogatka.
IVF, podobnie jak inne metody leczenia niepłodności za pomocą ART, lekarze przeprowadzają ambulatoryjnie.
Zazwyczaj program IVF obejmuje:
-
konsultację z ginekologiem-położnikiem, embriologiem;
-
stymulację owulacji;
-
pozyskanie oocytów (punkcja);
-
zapłodnienie dojrzałych oocytów;
-
hodowlę zarodków (zazwyczaj 5 dni);
-
przeniesienie zarodków (blastocysty) do macicy.
Przed i po IVF pacjentka przyjmuje specjalnie dobrany kurs leków hormonalnych.
Pod koniec drugiego tygodnia po przeniesieniu zarodków kobieta przechodzi test ciążowy, a w przypadku wyniku pozytywnego — USG.
W większości przypadków lekarze łączą IVF z innymi pomocniczymi technikami reprodukcyjnymi. Na przykład transfer blastocysty (5. dzień rozwoju zarodka) zwiększa szanse na udaną implantację i zmniejsza ryzyko ciąży mnogiej. A genetyczna diagnostyka preimplantacyjna zarodków pozwala uniknąć wielu anomalii chromosomalnych.
Często zadawane pytania o Bookimed